عشق من ------------از سروده های خودم
هیچ کس قلب مرا درک نکرد
غم پنهان ، مرا ترک نکرد
هر کی آمد طمعش من بودم
چونکه میرفت به من گفت که من کم بودم
دوست دارم که تو را می داشتم
ای گمشده ی خیال و دنیای وجود
من بی تو هیچم اگر نگاهم نکنی
بی تو میمیرم اگر صدایم نکنی
کاش می شد که از بند دنیا برهم
پر می زدم به هر آن کجا که هستی
من کی ام؟آدمکی ساخته دست خدا
من کی ام؟بازیچه دست شما
من کی ام؟اکنون کجایم در جهان؟
نیستم با تو ولی هستم کنار عاشقان
تو مرا اینگونه کردی ای رفیق
گر چه ما را در رفاقت می کنی تو بی شفیق
من نمیدانم چرا معشوقکان با ما نی اند؟
وقت گفتارش که باشد هر کدام مجنونی اند
آن یکی من را به یک درهم فروخت
این یکی در آتش عشقی بسوخت
دل به دریا می زنم امشب دگر
سر به صحرا میزنم امشب دگر
آنگه که خدا از کرمش لطف به ما کرد
هر رفته از این خانه به خود گفت که برگرد
برگشت و به من گفت که عشق این است
دنیای فرشته ها همین است
من نیز به نادانی عشاق رسیدم
آن لحظه که در بارگهش خزیدم
دنیا بود ای دوست چنان تنگ و چنان سنگ
دریاب مرا پر از عشق و پر از ننگ
پاییز ۹۰------امیرعباس